6.08.2017

Zachowanie wobec rzeczy niezwykłych
Tam przemienił się wobec nich: Twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło. A oto im się ukazali Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». 
Mt 17, 2-4
W obliczu rzeczy, których nigdy nie doświadczyliśmy nie wiemy jak się zachować. Czasem pleciemy rzeczy bezsensowne – tak jak Piotr, który chciał rozbijać namioty dla Jezusa, Mojżesza i Eliasza. Czasem dostajemy słowotoku i drżącym głosem opowiadamy innym o tym wydarzeniu, którego byliśmy świadkami.
Jakikolwiek by nie był sposób naszej reakcji, to ważne, że cokolwiek czujemy. Że nie przechodzimy obojętnie wobec wielkich rzeczy.
Starajmy się by nasz entuzjazm nie opadł, byśmy potrafili odgonić wątpliwości, jeśli takie nadejdą.
Sama doświadczyłam szczególnej bliskości z Bogiem, ze wspólnotą, gdy byłam pierwszy raz na tzw. Mszy o uzdrowienie. Czułam, że wszyscy ludzie wokół mnie, choć są różni to łączy ich Bóg. I czuć, że wszyscy są naprawdę skupieni na Bogu, na modlitwie. Jest to zupełnie inna atmosfera niż normalnie na Mszy świętej.
Gdy wróciłam do domu opowiadałam o tym, co się działo, mój głos był pełen emocji. Choć oczywiście widziałam to co się dzieje i nie do końca mogę to pojąć czy uwierzyć w to. Trudne dla mnie było „padnięcie w Duchu Świętym” – czemu ci wszyscy ludzie padają jak muchy.
Potem poszłam drugi raz i już nie czułam tej atmosfery. Widziałam ludzi, którzy zajmują miejsca, nie chcą się przesunąć w ławkach, już nie są tacy mili i przyjaźni jak wcześniej. Ta cała wspólnotowość zaczęła mnie „dusić”, gdy miałam obcej osobie powiedzieć intencję, z którą przychodzę. To była dla mnie katorga.
Pierwsza Msza zostanie zawsze w mojej pamięci, jako niedościgniony wzór. Pokazała, że można inaczej przeżywać wspólnotowość. Druga była zderzeniem z niemiłą rzeczywistością – że nie wszyscy ludzie są tacy mili, że wszyscy jesteśmy grzesznikami.
Ja straciłam entuzjazm dla tych Mszy „uzdrawiających”, czuję wątpliwości co do niektórych aspektów tego „spotkania”. Nie jestem fanką takiej formy duchowości. Ale chciałabym jeszcze kiedyś poczuć taką bliską relację z ludźmi zebranymi w kościele, jak wtedy czułam.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Życie wbrew Bogu

 Wszystkie grzechy i bluźnierstwa, których by się ludzie dopuścili, będą im odpuszczone. Kto by jednak zbluźnił przeciw Duchowi Świętemu, nigdy nie otrzyma odpuszczenia, lecz winien jest grzechu wiecznego  Mk 3, 28-29 Często Jezus jest dla nas kimś, kto zawsze przebacza, zawsze jest miłosierny. Taki dobrotliwy wujek.  A dzisiejsza Ewangelia pokazuje, że to nie jest tak, że Bóg przebaczy nam wszystko. Oczywiście, może tak zrobić, o ile będziemy pragnęli powrotu do Boga, mimo naszych upadków ciągle Go kochamy. A grzech przeciw Duchowi Świętemu polega na tym, że człowiek odwraca się od Boga, nie wierzy w Jego wybaczenie, sądzi, że Bóg nie odpuszcza człowiekowi grzechów, tylko czeka na jego potknięcie. Grzech ten to nic innego, jak postawienie siebie za boga - uznawanie, że tylko "ja mam rację", Kościół źle naucza, Jezus się myli. W ogóle wszyscy źle myślą, tylko ja znam prawdę" .  Wybaczenie ze strony Boga jest możliwe o ile człowiek chce tego przebaczania. Bo Bóg nie
Czytaj więcej

Słowa pewności

I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, przez które moglibyśmy być zbawieni Dz 4, 12 Jak to się stało, że dawno nic nie pisałam?  Byłam zajęta, nie miałam czasu, miałam inne rzeczy do roboty, nie chciało mi się...  Podobne wymówki na pewno przyszłyby mi na myśl, żeby się usprawiedliwić.  Ale tak nie było. Po prostu zapomniałam.  Pisanie przestało być dla mnie pewną rutyną, ale taką dobrą. Która sprawia, że człowiek ma poukładany dzień i wie co kiedy zrobić.  Pisanie niestety z niej, nie wiem w jaki sposób, wypadło.  Tyle słów, żeby usprawiedliwić tych, którzy czytają mojego bloga, czyli chyba nikogo.  Ale przecież piszę nie tylko dla innych ale przede wszystkim dla siebie. Żeby lepiej czytać Pismo Święte, wejść w nie głębiej.  Ale wróćmy do rzeczy - do dzisiejszego Słowa Bożego ----------------------------- "Nie ma w żadnym innym zbawienia" - kiedy czytam te słowa, czuję w sercu wielką moc i pew
Czytaj więcej

9.11.2017

Szacunek do miejsca świętego Weźcie to stąd, a nie róbcie z domu mego Ojca targowiska  J 2, 16 Czasem sądzę, że przydałoby się, żeby i dziś Jezus tak przyszedł i powyrzucał sprzedających z naszych świątyń. Tyle, że dziś nie dotyczyłoby to sprzedających towary. Tak jak wtedy sprzedawali zwierzęta na ofiarę, tak dziś możemy kupić w kościele gazety, książki i płyty. Ale nie o nich mi chodzi. Dziś wstrząsu potrzebują księża, którzy próbują "sprzedawać" sakramenty, traktują swoje powołanie jak pracę, w której sprzedają swoje "usługi". Oni niszą ducha wspólnoty, który z takim trudem jest dziś budowany. Niedopuszczalne jest by ksiądz układał sobie cennik i według niego "obsługiwał" interesantów. By tych, których nie stać lub nie chcą tyle dać odprawiać z kwitkiem. Właśnie takie zachowanie uwłacza świętemu miejscu. Trzeba je piętnować i zgłaszać takie przypadki do biskupa, by on zdyscyplinował takiego delikwenta.
Czytaj więcej