Rozmyślania o Ewangelii dnia

A gdy Go ujrzeli, oddali Mu pokłon. Niektórzy jednak wątpili. Wtedy Jezus podszedł do nich i przemówił tymi słowami:  «Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata».  Mt 28, 17-20 Apostołowie po zmartwychwstaniu Jezusa spotykają się z Nim w Galilei.  Takie spotkanie jest czymś wyjątkowym. Powinno więc być chyba pełne uwielbienia i zawierzenia Jezusowi. Ale takie nie jest, a przynajmniej nie dla wszystkich.  Niektórzy bowiem z nich wątpili.  Co poddawali wątpliwościom? Nie wiemy. Możemy się tylko domyślać.  Może tak jak dzisiaj niektórzy nie rozumieją jak się to mogło stać, tak i oni nie mogli tego pojąć, że nawet Jezus, który się im ukazuje nie mógł ich przekonać.  Na to Jezus przedstawia im się jako ten, który ma władzę i może ją przekazać innym.   Jezus

Owocem zaś Ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie.  Ga 5, 22 Każdy z nas na chrzcie otrzymał zadatek Ducha Świętego, na bierzmowaniu w pełni zostaliśmy napełnieni Duchem Świętym. Czy pamiętamy o tych ważnych wydarzeniach w naszym życiu? One nie zdarzyły się kiedyś tam i minęły. One stale na nas oddziałują. Ciągle możemy czerpać z owoców tych sakramentów. Musimy tylko chcieć.  Oddajmy się w opiekę Ducha Świętego a zobaczymy jak inaczej możemy patrzeć na siebie, na innych, na świat.  Nie musimy już wszystkiego widzieć w czarnych barwach. A patrzeć na innych z miłością i łagodnością.

Ten, który zstąpił, jest i Tym, który wstąpił ponad wszystkie niebiosa, aby wszystko napełnić. On też ustanowił jednych apostołami, innych prorokami, innych ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami, aby przysposobili świętych do wykonywania posługi dla budowania Ciała Chrystusowego, aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa. Ef 4, 10-13 Dziś uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego.  Czy ktoś w ogóle o tym wiedział, że wypada to akurat dzisiaj?  To święto ruchome, więc nie kojarzy się nam z konkretną datą. Ale wydaje mi się, że jest nieco niedoceniane.  Bo jest w niedzielę, więc i tak idzie się do kościoła. Jedyne co nam przypomina o święcie to czytania i może inne pieśni.  Wniebowstąpienie, jaki pisze św. Paweł pokazuje nam prawdę, że Jezus zszedł na ziemię, to działał i nauczał, by później móc wrócić na Niebiosa.  Ale to nie jest tylko piękny obrazek, w którym apostoł

Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej! Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna. J 15, 9-11 Przykazania i miłość. W ogóle nie pasuje, żeby to połączyć. Jak to w ogóle możliwe? Przykazania, to przecież zakazy i nakazy, które ciężko przestrzegać. A miłość to takie fajne uczucie.  Jezus pokazuje, że te dwie sfery ściśle się ze sobą łączą. Miłość jest podstawą do wypełniania przykazań. Bo jeśli skupimy się tylko na przykazaniach, to będzie z naszej strony formalizm, trzymanie się bezdusznego prawa. Jeśli będziemy tylko żyć miłością możemy popaść w drugą skrajność i będziemy żyć wolnością absolutną, doprowadzimy do swawoli i grzechu.  Trzeba znaleźć złoty środek. Tą drogę pokazuje nam Jezus. Jeśli będziemy przestrzegać przykazań będziemy trwać w miłości Boga.